Sklep Madame Malkin

Kupisz tu szaty na wszystkie okazje, a także szaty szkolne.

Jono wraz z matką weszli do sklepu z szatami. Ojciec szalał po okolicznej księgarni szukając wszystkich potrzebnych książek i innych rzeczy, potrzebnych do szkoły. On stał cierpliwie i czekał, aż starsza kobieta, będąca chyba właścicielką lokalu weźmie miarę na jego nowe szaty.
Kątem oka obserwował tłumy, przechadzające się za oknem, zaglądające do sklepów i obserwujące witryny. Czekał cierpliwie.

Paul razem z ojcem, który także kiedyś był młodym magikiem odwiedził sklep madam. Zauważył Jonathana.Wyglądał mu na pierszorocznego ucznia Hogwartu. Czekając na kogoś kto weźmie wymiary szat podszedł do niego i zapytał:
-Elo, ja się nazywam Paul a ty kto jesteś? Wydaję mi się że tak jak ja jesteś uczniem pierwszego roku.

-Tak. - odpowiedział Jono - Jestem, a właściwie będę, uczniem pierwszego roku. Jestem Jonothan. Też wybierasz się do Hogwartu?

Mówił spokojnie, ciągle przyglądając się ludziom za oknem. Spojrzał przelotnie na chłopaka, który do niego podszedł. Kobieta skończyła go mierzyć i mógł zejść z małego taboretu. Teraz tylko czekał na gotową szatę.

-Ja też. No to teraz pewnie mnie będą mierzyć. Mam nadzię że się jeszcze spotkamy.

Po tych słowach Odszedł od chłopaka, a właścicielka sklepu zaczeła go mierrzyć.

Valara gwałtownie otworzyła drzwi sklepu. Jej rodzice byli w "Magicznej Menażerii" lub "Esach Floresach", szukając zwierzaka i książek dla córki, a brat buszował w sklepie ze sprzętem do Quidditch'a. Przeszła obok dwóch rozmawiającyhc ze sobą chłopaków, przyglądając im się uważnie. Widać było, że i oni mają dopiero rozpocząć pierwszy rok nauki w Szkole Magii i Czarodziejstwa. Ustawiła się w kolejce do pomiaru szat, wciąż jednak dyskretnie zerkając na rówieśników.

Jono odebrał swoją szatę. Razem z matką skierował się w stronę wyjścia.

-Do widzenia. - powiedział - Spotkamy się pewnie w szkole, powodzenia.

Wychodząc spojrzał jeszcze na dziewczynę, która czekała w kolejce. Sam skierował swe kroki w kierunku sklepu z różdżkami.

-I wzajemnie!

Spojrzał na dzieczyne. Odebrał szate i razem z ojcem skierował się w kierunku wyjścia. Miał teraz zamiar odwiedzenie sklepu ze zwierzętami.

Valara podeszła do Madame, gotowa do pomiaru szat. Kobiecie poszło to dość sprawnie. Dziewczyna odebrała swój strój, życzliwie uśmiechając się do sprzedawczyni i wychodząc ze sklepu, poszukać rodziców w "Magicznej Menażerii".

Nie bez problemu odnalazł sklep Madame Malink.Jednak dzięki życzliwości czarodziejów , których spotkał trafił w końcu do odpowiedniego miejsca.Rozglądał się przez chwilę po sklepie gdy nagla jakaś kobieta zagoniła go do mierzenia.Wszystko odbyło się w miarę sprawnie.Po chwili stał już przed sklepem.Szatę już miał więc teraz należało zająć się pozyskaniem książek.

Wszedł dumnym krokiem do sklepu.Miał dziś jak widaćdobry dzionek gdyż nikogo nie było.Od razu bezpośrednim krokiem podszedł do lady i zapytał stojącą nieopodal kobietę.
-Przepraszam chciałbym kupić szaty.

Wraz ze swoim rodzeństwem, które to oprowadzało go wpierw po najważniejszych miejscach, a przy tym tez pomagało w zakupach, znalazł się najpierw w sklepie z szatami. Dokładnie zlustrował wszelkie znajdujące się w pomieszczeniu rzeczy, a także i ludzi.
Uwagę jego przykuła pewna osoba, której znać nie znał, ale tak jak on wygladała na pierwszoroczniaka.
-Hejże.
Rzekł lekko mrużąc oczy.

Do jej sklepu przybyło dwoje nowych uczniów. Obsłużyła tego, który wszedł pierwszy.
Pokazała jak ma chłopak stać i zdjęła z niego wymiary. Wiedziała dokładnie jaki wymiar szat dać chłopakowi. To samo zrobiła z drugim przybyłym.

- Gdy będziecie w szkole wyślijcie mi swoje nazwiska i dom, w jakim jesteście a szaty poślemy Wam sową, teraz macie te, które musicie mieć na ceremonie przydziału. - powiedziała i dała im wyjściowe szaty i tiary bez godeł ich domu. Wzięła od nich nazwiska i pieniądze.

OCC: Możecie już iść, a potem nie musicie mi przesyłać pocztą, gdy będziecie już w Hogwarcie dostaniecie szaty xD

-Bywaj, pani...
Rzekł skromnie i ruszył do drzwi, będąc przy nich uniósł tylko dłoń w pożegnalnym geście.

Patrzył na zachowanie przbysza ,który przed chwila wyszedł ze sklepu.
-Skromność kryje wielkie serce jak to mówią-powiedział uśmiechnięty ,po czym ponownie owrócił siędo madam i zapytał.
-Przepraszam ,czy macie jakiś piec w sklepie?A jesłi jest to mógłbym skożystać?

Uniosła zdziwione brwi.

- Nie, nie ma pieca. Po co w zakładzie krawieckim piec... - mruknęła kpiąco, po czym wyszła na zaplecze...

-Dziękuję-Odparł ze zdziwieniem.Wychodząc ze sklepu pomyślał:
-Jak można nie znać proszku fiuu?

Wszedł do sklepu szukając Madame Malkin. Podszedł do lady z pod materiałów odgrzebał dzwonek i zadzwonił. Czekał cierpliwie na nadejście krawcowej.

Do lady podeszła Madame i obejżała dokłądnie klienta ,który właśnie przybył do jej sklepu.
-Yhm
Nagle pstryknęła palcem i zeszli się ludzie ,którzy zaczęli mieżyć wymiary młodego pana ,a następnie rozeszli się.Kilka minut puźniej przyszedł męszczyzna który położył szaty na ladzie.
-Proszę bardzo należy się 6 galeonów i 20 sykli

Wyjął z sakiewki i odliczył 25 galeonów które wręczył sprzedawczyni. Wziął swoje nowe szaty szkolne i wyszedł z sklepu. Zostało mu niewiele zakupów. Nie przyspieszył jednak, był to zbyt piękny dzień.

Otworzył drzwi sklepu i wszedł do środka, zamykając za sobą drzwi. Ujrzał kolegów, którzy zapewne też udają się do Hogwartu. Pozwolił się zmierzyć sprzedawczyni. Po chwili zamówił trzy komplety szat i wyszedł stokrotnie dziękując.

wchodzi do sklepu coraz bardziej znuzony tymw szystkim, nie cierpial zakupow. po pol godzinie wysdzedl lzejszy o pare galeonow ale mial sporo nowych szat.

Weszła do sklepu ,wybrała wygodne szaty, kupiła je i wyszła.

Szybko wszedł do sklepu bez zastanowienia wybrał swoje szaty. zapłacił należna sumę i wyszedł z sklepu.

W drzwiach sklepu pojawił się chłopiec. Nie wyglądał na dorosłego. Madam zauważając to a nie mając innych klientów natychmiast zajęła sie nim.

- Coś doradzić ? - Zapytała
- Tak, chętnie skorzystam z pomocy. Idę do Hogwartu i nie wiem jakie szaty kupują uczniowie - rzekł Nigel
- Uczniowie kupują standardowe szaty szkolne. To są właśnie te - odpowiedziała i wskazała czarne szaty. - Jeszcze tylko chwilka, tylko zdejmę miarę

Po zapłaceniu i odebraniu pakunków skierował się do wyjścia.

- Dziękuję jeszcze raz Madam i do widzenia - Rzekł po czym wyszedł.